Het verhaal van 70 jaar SW
Verteld door oud-directeuren en huidig Raad van Advies Herman de Groot en Dick Blokzijl
Het verhaal begon in 1953 toen het nieuwe ziekenhuis in Almelo geschilderd moest worden. Aangezien deze klus te groot was voor één schilder, verenigden vijf Almelose schildersbedrijven zich, in de vorm van Schilderswacht. Ze waren al bekend met elkaar, want ze deden gezamenlijk de inkoop van non-paint producten. Vergaderen deden ze in de kroeg, met bier en gebraden kip.
Meneer, Klaas, de Groot was destijds meewerkend voorman/uitvoerder bij schildersbedrijf Bonte. Hij was 25 jaar en woonde met zijn vrouw en pasgeboren zoon Herman in Almelo. Het plan was dat hij Bonte zou overnemen. Aangezien het bedrijf zich aansloot bij Schilderswacht, waren de plannen gewijzigd en moest meneer de Groot opeens samenwerken met directeuren van de 4 andere bedrijven. Hierin kwam verandering toen 2 fabrieken in regio Emmen geschilderd moesten worden. Meneer de Groot zag zijn kans, hij nam een ploeg mee naar Emmen en ging in de kost. Toen er in 1960 nog meer werk kwam, verhuisde gezin De Groot naar Emmen.
Schilderswacht, dé onderhoudsadviseur in regio Emmen
Destijds zat de markt in de nieuwbouw potdicht. Het gemeentelijk woningbedrijf, later Emmer Centrale Woningbouw, had een onderhoudsschilder nodig. Herman: ”Blijkbaar maakte mijn vader een betrouwbare indruk, want hij mocht bij ECW, nu Lefier, werken met een prijzenboek.” Daarnaast werd hij door de regionale verfleverancier, Olijslager, benaderd om namens Sigma onderhoudsplannen te maken. Hiermee was de overstap naar onderhoudswerk een feit en werd Schilderswacht dé onderhoudsadviseur in regio Emmen.
Familie de Groot had een kantoor aan huis. Overdag ging meneer de Groot bij de jongens langs op de werken en ’s avonds werden de overige zaken geregeld. Op maandagavond kwam de uitvoerder, met gekamde haren, een kop koffie drinken en de papieren van de vorige week brengen. Herman: “Mijn moeder legde de zakjes met loon, op ploeg gesorteerd, klaar in de logeerkamer en mijn vader ging met alle zakjes op pad. Ook de secretaresse, Fia Greven, werkte vanuit dit kantoor. Zij was, volgens meneer de Groot, de spil van de organisatie.
De kracht van meneer de Groot
Meneer de Groot was opgeleid als schilder, maar was een belezen man. Zijn Ondernemersdiploma behaalde hij op latere leeftijd op de Avond Ambachtsschool. Herman: “Mijn vader was ook een soort vader van het bedrijf. Hij had een hele sterke verbinding met de hele bemanning. Het lukte hem om mensen aan zich te binden. Dit kwam doordat hij met iedereen het gesprek aanging, van opdrachtgever tot leerlingschilder.” Al snel waren er vanuit Emmen, de basis in het noorden, 100 tot 150 man aan het werk. Herman: “ Ook de commerciële drive van mijn vader was groot. Hij ging altijd voor het werk, altijd door naar de volgende klant.” Zo kwam er in de jaren 60 ook werk in provincie Groningen. Schilderswacht mocht voor NCHB, de voorganger van Woonzorg Nederland, nieuw gebouwde bejaardencomplexen schilderen. Herman: “Met onze opdrachtgevers Woonzorg en Lefier hebben wij al bijna een relatie van 60 jaar.”
Schilderswacht was een platte organisatie. De directeuren, 2 in Almelo en 1 in Emmen, waren verantwoordelijk voor 250 medewerker, daarnaast waren ze ook uitvoerder en behartigden ze zelf de commercie. Dick: “Er was bij Schilderwacht sprake van autonome groei. Er werd contact gelegd met wooncorporaties in verschillende gebieden. Als dit goed liep, werd er een vestiging geopend.” Op deze manier ontstonden in de jaren 70 vestigingen door heel Nederland.
Herman: “Ook was er ruimte voor ontwikkeling.” Er kwam een standaard werkboek, want de projecten moesten gedocumenteerd beginnen. Het aantal gecalculeerde uren moest bekend zijn, zodat de mannen wisten hoe snel ze moesten werken. Herman: ”Die ontwikkelingsdrang is altijd bij SW aanwezig geweest. We hebben aan de basis gestaan van kozijnreparaties. Met behulp van Window Care werden de kozijnen door onze houtrotters, gerepareerd in plaats van vervangen. In de jaren 70 werd de isolatieafdeling gestart. Hiermee werden vele miljoenen omgezet. Ook werd er een betonreparatie afdeling opgezet. Deze afdelingen werden in de jaren 80 weer afgebouwd, omdat die markt een stuk kleiner werd. “
1983: Herman komt officieel in dienst bij Schilderswacht
SW is altijd onderdeel geweest in het leven van Herman. Als jongen ging hij met zijn vader mee naar de werken en later in vakanties werkte hij zelf mee. Op zijn 12e dompelde hij al kozijnen in transparante beits, voordat ze naar de timmerfabriek gingen. Later studeerde Herman bedrijfskunde in Groningen. Herman: “Aan het eind van mijn studie vroeg mijn vader of ik bij hem wilde werken als uitvoerder in het gebied Hoogeveen en Meppel.” Meneer de Groot deed dit erbij, de uitvoerders zaten in Scheemda, Sneek en Emmen. Herman: “Mijn vader zei: als je ambitie hebt, hou ik dit gebied voor je vast.” In 1983 begon Herman op 24 jarige leeftijd als calculator/uitvoerder.
Dick komt in beeld bij SW
In 1985 kwam Dick stagelopen bij Schilderswacht vanuit MTS Schilderstechniek in Zwolle. Zijn stage bestond uit 2 maanden werken op kantoor en 2 maanden buiten. Dick:” Na mijn stage heeft Herman mijn moeder gebeld, ik lag toen in het ziekenhuis, met de vraag: als Dick klaar is met zijn opleiding, wil hij dan bij ons komen werken?” Het antwoord was ja en in juni 1986 begon Dick als schilder. Eigenlijk was hij opgeleid voor het besturen van een bedrijf, maar tijdens het stagelopen was Dick erachter gekomen dat binnen zitten en calculeren niets voor hem was. Al snel kreeg Herman van Dick de vraag: “Wanneer krijg ik mijn eigen ploegje?”. Deze kreeg hij in 1987, want Herman vond dat hij goed werk leverde. Dick: “In het najaar van 1991 heb ik een gesprek met Herman aangevraagd. Ik wilde een volgende stap maken. Ik wilde mij bezig houden met grotere projecten en hoofduitvoerder worden. Herman gaf aan dat hij wel zag dat ik daar capaciteiten voor had, maar dat er op dat moment geen ruimte was in het bedrijf.” Herman: “Toen zei Dick: Dan ga ik weg. Ik kan het schildersbedrijf van mijn oom overnemen.” In 1992 en 1993 had Dick zijn eigen bedrijf: Schildersbedrijf Blokzijl.
In 1993 nam Herman aandelen van Schilderswacht over en werd directeur. Sinds eind jaren tachtig was hij al adjunct directeur, maar vanaf dat moment stond hij op gelijke voet met zijn vader. Uiteindelijk ging meneer de Groot na 4 jaar, op 15 oktober 1997 met pensioen. Al met al hebben vader en zoon de Groot 15 jaar met elkaar samengewerkt.
In de bouwvak van 1993 kwam Herman Dick weer tegen bij verfleverancier Sikkens. Ze hebben samen een kop koffie gedronken. Herman gaf aan dat er ruimte voor een uitvoerder bij SW kwam, omdat hij directeur werd. Op zijn beurt gaf Dick aan dat het best wel veel was, overdag en ’s avonds bezig zijn met een eigen bedrijf, een jong gezin en de bouw van een huis. Herman vroeg: “Als je nou eens bij ons komt?” Dick ging in overleg met zijn vrouw en ’s avonds ging bij Herman de telefoon. Uiteindelijk heeft SW het schildersbedrijf van familie Blokzijl overgenomen en werd Dick uitvoerder in regio Hoogeveen en Drachten. Het kantoor dat Dick bij zijn huis had gebouwd, werd vestiging Hoogeveen. Dick: “ Als interne grap werd steeds verteld dat ik 2 jaar stage heb gelopen, maar het was voor mij een periode waarbij ik ervaren heb om verantwoordelijk te zijn voor het hele traject. Van opdrachtgever tot personeel. Deze tijd is een goede aanvulling geweest voor de rest van mijn carrière.”
Eerste stap naar totaalonderhoud
In 1997 en 1998 kreeg Schilderswacht de gunning van het eerste project met binnenrenovatie. Dick kwam binnen met de boodschap: “Nu hebben we ook wat, we hebben de gunning gekregen van een project met binnenrenovatie in Meppel.” Dit was de eerste stap in het totaalonderhoud.
In 2001-2002 stopte de operationeel directeur in Almelo. Van financieel directeur Herman Goossen, die op dat moment samen met Herman 50% eigenaar van Schilderswacht was, kwam de vraag of Herman zich met de vestigingen Apeldoorn, Amsterdam en Rotterdam wilde bemoeien. Herman: “Het was eigenlijk mijn bedoeling om mij alleen op het noorden te richten en had net een huis gekocht in Haren.” Maar het kon, want Dick had rond die tijd ook directietaken en op zich genomen en was inmiddels mede-aandeelhouder. In 2009 werd het werkgebied, door de overname van vastgoedonderhoudsbedrijf Pébé, uitgebreid naar het zuiden. De vestigingen in Waspik en Rotterdam vormden samen SW Zuid.
Tijd voor een nieuwe directie
In 2013 waren Herman en Dick nog de enige aandeelhouders. Herman Goossen was gestopt en Koen Poppema nam zijn taken als financieel directeur over. In de tussentijd had SW zich ontwikkeld tot een allround onderhoudsbedrijf. Vanaf 2014 ging het bedrijf een andere koers varen doordat er ook vraag kwam naar energetische ontwikkelingen en maatregelen. Herman: “Het werd tijd dat er iemand anders leiding ging geven.” Herman was toen 56 jaar en vond dat er een andere leider nodig was. Daarnaast wilde hij wat meer tijd voor zijn privéleven hebben en dat ging niet samen. Hij wilde wel graag betrokken blijven, maar niet meer de kar trekken.
Tijdens de zoektocht naar een nieuwe directeur viel het oog op Hans. Herman:” Ik had een goede klik met Hans. Dit was de man die we nodig hadden om de veranderingen door te voeren en het familiegevoel in de bedrijfscultuur kan vasthouden.” In 2016 is Hans gekomen en eind oktober is Herman gestopt. Ze hebben samen een aantal klanten bezocht, maar Hans gaf al snel aan dat het verstandig was om één gezicht naar buiten te tonen. Hans kwam bij een beursgenoteerd bedrijf vandaan en kwam in een familiebedrijf. Hij was bang dat Herman nog te veel betrokken zou blijven of dat Herman alsnog door klanten benaderd zou worden. Herman had als snel door dat hij Hans niet voor de voeten moest lopen en heeft zich 3 tot 4 maanden niet op de vestigingen laten zien.
Daarna gaf Dick aan: “ Als jij gaat, ga ik ook “. Dat vond Herman niet zo’n goed plan en stelde voor dat Dick in overleg met de nieuwe directie ging afbouwen. Dick had ook hetzelfde gevoel: het bedrijf moet zich verder ontwikkelen, maar je loopt wel het risico als dit niet goed uitgevoerd wordt. Uiteindelijk is Dick 1 januari 2018 helemaal gestopt. Beide heren zijn nog steeds betrokken als aandeelhouder en vormen de Raad van Advies
Herman: “Het doet mij plezier om te zien hoe het bedrijf is geworden, zonder dat ik er verantwoordelijk voor was.”